Geschiedenis subclub wandelen.
De paden op, de lanen in!
In 1980 is Marty Bron begonnen met de jaarlijks terugkerende traditionele DAUWTRAPwandeling op Hemelvaartsdag.
‘s Morgens om 7 uur vertrek vanaf de Soos met de auto op weg ergens naar de bergen of de kust. Op de plaats van bestemming aangekomen werd er eerst een uur gewandeld via nauwe bergpaadjes of ezelweggetjes. Na een uur gelopen te hebben werd er ergens goed ontbeten, met o.a. steevast elk jaar weer een zacht gekookt eitje. En elk jaar weer bleek dat Spanjaarden geen zacht gekookte eieren kunnen maken! Na het ontbijt weer een uur terugwandelen via een ander ezelpaadje naar de auto.
Het wandelen viel zo in de smaak dat na een paar jaar een echte Wandelclub werd opgericht door Piet en Jane Gelens, die zelf grote wandelliefhebbers waren en ook trainden voor de Vierdaagse in Nijmegen. Eerst werd er 1x in de maand gewandeld, waaraan een lunch in een gezellig restaurant werd gekoppeld. De wandellust zat er echter goed in en al gauw werd er om de 14 dagen gewandeld en het laatste paar jaar is er nu elke zaterdag een wandeling van licht tot zwaar. De wandelclub van Piet werd hoe langer hoe groter, tot er op een gegeven moment iemand zwaar op zijn tenen werd getrapt!
Een deel van de wandelclub scheidde zich af en werd verder geleid door Hans de Zwart.
Piet bleef echter zijn cluppie trouw en heeft nog jaren doorgewandeld, tot hij het wandelstokje doorgaf aan Jan Roozen die een paar jaar de wandelclub onder zijn hoede nam. Na Jan heeft Joke Niestadt nog een tijdje de leiding gehad en tegenwoordig is Ruud v.d. Born de koploper van de wandelaars.
Wandelen blijkt dus IN te zijn, niet alleen op zaterdag, maar ook tijdens Carnaval. Zo werd er ooit tijdens een carnavalsavond een komische playback opgevoerd door Willie Bekkers, Neel Vos, Tineke Slot en Marty Bron, die in gepaste kledij (shorts en bergschoenen!) het nummer "DE WANDEL CLUB" van Sugar Lee Hooper brachten.
Dat er op de leider van de wandelclub toch wel een zware verantwoordelijkheid drukt, blijkt uit het voorval dat zich een keer afspeelde tijdens één van Piet´s wandeltochten. In een bijkans onbereikbaar gebied ergens in de bergen, kreeg één van de wandelaars een hartaanval. Via zijn mobiel belde Piet gelijk het alarmnummer en werd de patiënt met een helikopter van de berg gehaald en direct naar het ziekenhuis gebracht. De betreffende wandelaar heeft het overleefd en heeft nog jarenlang met de makkelijke tochten meegewandeld.
Toch is wandelen gezond voor lijf en leden ( ook voor leden van de Vereniging!).
Bovendien brengt het je dichter bij de natuur.
Dus wandelaars…… blijft lustig voortwandelen door uw leven!