D. Busje

Bij de service hoorde ook een goede vervoersdienst vanaf de Barranco naar Benidorm, Alfaz en Altea. Veel van de eerste bewoners, c.q. leden, die in de Margarita- en Petunia- huisjes woonden, hadden geen auto en dus geen vervoer. Maar zij wilden ook wel eens naar de diverse markten of de kapper.

In de eerste jaren was er een vrijwillige vervoersdienst, maar met de komst van Paco van de winkel werd een busdienst gerealiseerd. De Vereniging kocht een klein busje (8 personen) en Paco die toch eigenlijk ook dagelijks inkopen voor de winkel moest doen, werd nu ook buschauffeur.

Het busje was eigendom van de Vereniging en stond ook elk jaar op de balans. Een verdeelsleutel werd gemaakt voor benzineverbruik deels voor Paco vanwege zijn winkel en deels voor de Vereniging voor de leden die gratis gebruik maakten van deze service. En zo kwam het dat Paco elke ochtend om half tien klaar stond. “ Busje komt zo, busje komt zo” is dus een bekend lied geworden. Er werd veel en dankbaar gebruik gemaakt van ons busje!.

U kunt zich voorstellen dat er vaak hilarische momenten waren met Paco z’n busje. Zo hilarisch dat er zelfs op de avond van het tienjarig jubileum een sketch daarover werd opgevoerd. Bram Vorster speelde de buschauffeur. Bram werd later ook bekend onder de naam van “Abraham von Karajan” toen hij met Carnaval een heus orkest dirigeerde. Zijn vrouw Adrie Vorster (ook bekend van de wasserette Adrinette) speelde o.a. één van de dames in de bus. Op Adrie komen we later weer terug.

Onze busdienst Barranco Hondo functioneerde vele jaren. Echter toen Paco ophield met zijn winkel en onze buschauffeur dus verdween, werd de bus verkocht. Ook al omdat er net in die tijd een nieuwe echte Spaanse buslijn zou komen Benidorm-Alfaz-La Nucia, die door de urbanisatie Barranco Hondo kwam te lopen en daar verschillende haltes zou hebben.  

 Dit zou dus een ideale oplossing geweest zijn, ware het niet dat deze busdienst door de Hollandse kruideniersgeest volledig werd genegeerd. Men had immers jaren voor niets vervoer gehad, waarom dan nu voor een buskaartje betalen…………als er toch wel altijd iemand te vinden was die je gratis naar de kapper bracht of toevallig ook naar de markt ging!!

De Spaanse busdienst in de Barranco werd derharlve na 3 maanden al opgeheven; er stapte toch niemand in of uit op de Barranco!!

Dag Paco, dag bus. Het einde van één van de eerste diensten van de Vereniging. Het geld wat de bus opbracht kon voor andere doeleinden gebruikt worden.

E. Sociëteit

In het hoofdgebouw kwam de Soos, een ruime kantine met grote keuken. Hier konden vele activiteiten plaatsvinden. De nu bestaande ingang met hal was er toen nog niet. De hoofdingang van de Soos was de glazen deur wat nu de deur is vanaf de hal de Soos in. Naast de plaquette van de eerste steenlegging in de muur onder de kapstok in de hal, was de ingang naar de dokterskamer, waar Piet elke dag zijn spreekuur had. Bij de oude ingang van de Soos waren aan de linkerkant kleine toiletten. Ook was nog aan de achterkant van de Soos bij het zwembad een toilet dat er nog steeds is, naast de doucheruimte en de machinekamer. Het grote raam dat bij de ingang en het biljart is, was er toen nog niet. Deze dateert uit de tijd van de grote verbouwing van het clubgebouw.Bij de grote verbouwing werd de ruimte bij de (oude) ingang van de Soos en dokterskamer overkapt, er kwam een nieuwe ingang en de bestaande binnentoiletten werden nu in deze nieuwe ingangshal gebouwd.

In dit hoofdgebouw was ook de een aparte ruimte voor de bibliotheek. De tegenwoordige ruimte waar nu het achterste biljart staat, was de dokterskamer. Waar nu het tweede biljart staat, was de  bibliotheek-ruimte met ook weer een tussenmuur en een deur de Soos in.

Bij de toenmalige ingang van de Soos en de wand van de bibliotheekruimte tot de eerste dikke vierkante pilaar (er waren 3 dikke pilaren) stond een heel groot aquarium dat door Piet onderhouden werd.

De bar was ook kleiner. Waar nu de deur naar de keuken is, was een telefooncabine, die op een teller liep. Aan de bar moest voor telefoongesprekken via de teller betaald worden. Deze telefoon was uitsluitend voor leden. Voor niet-leden was er op het parkeerterrein naast het soosgebouw een telefooncabine van Telefonica España.

Toen wij hier in 1974 kwamen wonen had 99% van de bewoners geen telefoon. Om een telefoon aan te vragen moest je eerst 100.000 Pesetas betalen (€ 600) en de wachttijd was minimaal 3 jaar! Geen wonder dat niemand telefoon had, en mobiele telefoons waren er toen nog niet. Althans niet in Spanje.

De bar was ook niet zo lang als nu met in de ronding de rokershoek. De bar was tot aan de pilaar en dan daar net even het hoekje om. De deur die nu vanuit de bar/rokershoek de keuken in gaat was er niet. In plaats van de kleine tegeltjesmuur, bestond de hele zijgevel uit een groot raam met mooi uitzicht op het zwembad. De bijkeuken was toen gewoon een open ruimte met daar ook de kast van de wasserette. De keukendeur naar de bijkeuken was de ingang vanaf het terras naar de keuken. In de zomermaanden kon men dus altijd die deur openzetten en had men veel meer ventilatie, echter wegens plaatsgebrek voor kratten, etc.., werd die ruimte overdekt en werd het de bijkeuken. Tot zover de vroegere indeling van de Soos, tot er op een gegeven moment zoveel nieuwe leden waren bijgekomen dat de Soos te klein was en men besloot tot verbetering en uitbreiding.